"Kebun Inggeris" Eropah dicirikan pada suatu skala lebih kecil dan lebih dipenuhi dengan "tarikan mata" daripada kebanyakan kebun landskap Inggeris: grottoes, kuil, rumah teh, belvederes, astaka, puing helah, jambatan dan arca, walaupun ramuan utama kebun Inggeris di England adalah gently rolling ground and water, terhadap latar belakang kawasan hutan dengan sekumpulan pokok dan dusun outlier. The name— not used in the United Kingdom, di mana "kebun landskap" berkhidmat — membezanya dari reka bentuk baroque rasmi Garden à la française. Salah satu kebun Inggeris terkenal di Eropah adalah Englischer Garten di Munich.

Gaya yang menonjol telah disemak pada awal abad kesembilanbelas untuk memasuki lebih ciri "gardenesque, "[17] termasuk rumpun pokok renek dengan laluan batu berikil, tanaman pokok untuk memuaskan kehairanan botani, dan, lebih ternyata, pengembalian bunga, dalam skirt sweeping planted beds. Ini adalah versi kebun landskap paling ditiru di Eropah pada abad kesembilanbelas. Kawasan-kawasan luar "taman rumah" rumah luar bandar Inggeris mengekal pembentukan semula jadi mereka. Perkebunan Inggeris sejak 1840an telah dijadikan dalam skala yang lebih terhad, lebih hampir dan lebih bersekutu dengan tempat kediaman.

Taman Inggeris Eropah berqanun mengandungi sebilangan elemen-elemen Romantik. Sentiasa hadir adalah sebuah kolam atau tasik kecil dengan sebuah pier atau jambatan. Melihatkan kolam adalah sebuah astaka bulat atau heksagon, sering dalam bentuk sebuah monopteros, sebuah kuil Rom. Kadang-kadang taman mempunyai sebuah astaka "China". Elemen-elemen lain termasuk sebuah grotto dan puing tiruan.

Para pereka bentuk prototaip Inggeris Englischer Garten termasuk John Vanbrugh (1664-1726). Stephen Switzer (1682-1745), penyajak Alexander Pope (1688-1744), Charles Bridgeman (1690-1738), William Kent (1685-1748).

Sejenis kebun Inggeris kedua, yang menjadi masyhur sewaktu abad keduapuluh di Perancis dan Eropah utara, adalah kebun kotej Inggeris.[18]